Posts
ရုပ္ရွင္တဖ်တ္..ၾကယ္ေတြကလက္..ရည္မွန္းခ်က္တသက္
ၾကည့္လက္စ ႏွစ္ေဟာင္းရုပ္ရွင္ဇာတ္ကား ခ်စ္ေရစင္ မွ ညိဳ ့အေပၚ သနားသက္၀င္မိသည္။ ဒါေၾကာင့္ သမီး မိန္းကေလးရွိေသာ မိဘေတြအဖို ့ လူပ်ိဳေယာက်ာ္းေလး ညအိပ္ဧည့္သည္မ်ားကို သိပ္လက္ခံေလ့ မရွိတာလို ့ သိခဲ့ရသည္။ ေဒၚေမရွင္၏ ထမီကို အထက္စင္အမဲ ခါးတြင္ေပၚေအာင္၀တ္တဲ့ ေခတ္အ၀တ္အစားဆင္ယဥ္ပံုႏွင့္ ဆံပင္ရွည္ ခပ္ဖြာဖြာေလးကို လ်ိဳထံုးထားသည္ကလည္း အေတာ္ပင္ ယဥ္လွသည္။ ခ်စ္ေမတၱာ ၏ ပူေလာင္မႈ က ညိဳ ့အား ထာ၀ရ ေခၚေဆာင္သြားျခင္းျဖင့္ ဇာတ္သိမ္းခဲ့ရျပီ… သခြပ္ပင္ရဲ့ ေဘးက ေရေတြက လည္း ေခ်ာက္ေသြ ့ခဲ့ေလျပီ။ ဂရုဏာသံေတးသံတို ့ ကလည္း ေပ်ာက္လြင့္ကုန္ျပီ…က်န္ခဲ့တဲ့သူ တေယာက္ကေတာ့ ပူေဆြးမႈေတြနဲ့….
ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ ေၾသာ္ ပံုစံေတြသာ မတူၾကတာ.. ေသာကေတြရဲ ့ ပူေလာင္မႈက အတူတူပါလားလို ့ က်မကိုယ္တိုင္ ခံစားလိုက္ရသည္။
ေရွးခတ္က ရုပ္ရွင္ကားေတြကို ၾကည့္ေတာ့ အခုေခတ္ ရုပ္ရွင္ကားေတြရဲ့ အရသာကို သိပ္သေဘာမက်ခ်င္။
ဖတ္ေနတဲ့စာအုပ္ထဲက ညိဳ ့ အသြင္အျပင္သည္ ေန ့ခင္းက ၾကည့္ခဲ့သည့္ ခ်စ္ေရစင္ဇာတ္ကားမွ ညိဳ ့လႈပ္ရွားဟန္ျဖင့္ မ်က္စိထဲတြင္ လိုက္ပံုေဖာ္ေနမိသည္။ ဒါေပမယ့္ ကိုေဖေသာင္းကိုေတာ့ စာေရးသူ၏မ်က္ႏွာကိုႏွဳတ္ခမ္းေမႊးတပ္၍သာ ျမင္ေယာင္မိသည္။ သူ၏ အထီးက်န္ဆန္မႈ၊ စာေပကိုခ်စ္ျမတ္ႏိုးမႈ၊ အႏုပညာ ဗီဇ မ်ားကလည္း ပိုလို ့ အသက္၀င္လႈပ္ရွားေစသည္။
“ ေနေစာင္းလွ်င္ ေဖေသာင္းတို ့အရည္ေတာင္းျပီ” တဲ့ ..ကိုေဖေသာင္းတေယာက္ အခုထိ အရည္ေတြ ေသာက္ရပါ့မလား။ ေတာင္းတာေကာ ရရဲ့ လား…. ေနေတြေစာင္းခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေတြကလည္းမနည္းေတာ့… အရည္ေတြေတာင္းခဲ့ရတာေတြလည္း မ်ားခဲ့ျပီေပါ့။ က်မတို ့က အရည္ေကာင္းေတြ အလြယ္တကူရရွိႏိုင္တဲ့ လမ္းျပၾကယ္စာၾကည့္တိုက္ ရွိေနေတာ့ စာအုပ္ေကာင္းေတြ ဖတ္ဖို ့ ့အခြင့္အေရးရွိေပမယ့္ ေနေစာင္းျပီး ေန၀င္လို ့ အေမွာင္ပ်ိဳးမွ ကိုယ္ပိုင္ခ်ိန္ကိုရတာပါ..
“ ျဖစ္စဥ္ဆိုး ရွည္ေၾကာသမွ်
အခ်စ္ပင္ပ်ိဳး ေရေမ်ာရေတာ့မယ္”
အခ်စ္ပ်ိဳးပင္ေတြ ကို ေမ်ာလိုက္တဲ့ ေရၾကည္ေျမာင္းကေလးမွာ သြားေကာက္ျပီး ပိုင္ရွင္လာတဲ့အထိ သိမ္းထားေပးပါလို ့ ညိဳ ့ ကိုေျပာခ်င္မိသည္။ ညိဳကလည္း ကိုေဖေသာင္းေပးခဲ့တဲ့ ဦးထုတ္ေလးပိုက္ျပီး ေရအိုးစင္နားက ေစာင့္ေနမွာပါ။
*ေက်ာခိုင္းရာမွာ ဘာျဖစ္က်န္ခဲ့မွန္းမသိသူေတြအတြက္ ေနာက္ၾကည့္မွန္*
ကိုေဖေသာင္းကို ေနာက္ၾကည့္မွန္ ေပးလိုက္ခ်င္ေသာ မခင္ေအးကို... က်မတို ့လည္းေနာက္ၾကည့္မွန္ ေတြ ေဆာင္ေနျပီလို ့ေျပာလိုက္ခ်င္ပါသည္။အေရွ ့ကကိုေဖေသာင္းတို ့လို လူငယ္ေတြ အနစ္နာခံေဖာက္ခဲ့တဲ့လမ္း.. ရာသီဥတုဒဏ္နဲ ့အတူ အမိႈက္ပစ္သူေတြကပစ္၊ တံေတြးေထြး၊ လမ္းေဘးကေျမၾကီးသယ္ျပီး ကိုယ့္အိမ္ဖို ့ၾကတဲ့ အျပင္ လမ္းေဘး ႏွစ္ဘက္ စိမ္းလန္းစြာေပါက္ေနတ ဲ့သစ္ပင္ေတြခုတ္ ၾကသူေတြ ကိုလည္း သူတို ့ေနာက္မွာ ေလွ်ာက္ရမယ့္ အနာဂတ္ကေလးမ်ား အနာဂတ္မဲ့ဘ၀ကို ျမင္ေစခ်င္သလိုု လမ္းေပၚမွာ အမိႈက္ေတြသိမ္း၊အမိႈက္ပံုးေတြထား၊ လမ္းကိုျပဳျပင္၊ ေျမေတြဖို ့၊ သစ္ပင္ေတြစိုက္ ကိုယ့္အသိစိတ္နဲ ့ကိုယ္ လုပ္ေနတဲ့ သူေတြ ကိုလည္း သူ ့ေနာက္က ေလွ်ာက္လာမယ့္ မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြရဲ့ ဘ၀ေတြကိုလည္း ျမင္ေယာင္ပိတီျဖစ္ေစခ်င္ပါသည္။
ရည္မွန္းခ်က္ကို မွန္မွန္ကန္ကန္ တစိုက္မတ္မတ္ ရပ္တည္သြားတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကိုလည္း အလြန္ေလးစားဂုဏ္ယူမိပါသည္။
“ၾကယ္ေတြမွာလည္း ၾကယ္လူၾကီး၊ၾကယ္ကေလးေတြရွိတယ္..
ဓူ၀ံၾကယ္က အဖိုးၾကီးမို ့တေနရာထဲ ငုတ္တုတ္ထိုင္စဥ္းစားေနတာေပါ့။
ခုႏွစ္စင္ၾကယ္က ကေလးေတြမို ့ကုန္းပိုးစီးတမ္း ကစားေနၾကတာပါ။
အေျခမခိုင္ပဲလိမ့္က်သြားတဲ့ၾကယ္ေတြျမင္ဘူးပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ အဲဒီထဲမွာ လူေတြအတြက္အသံုးတည့္လို ့နာမည္မွည့္ခံထားရတဲ့ၾကယ္ေတြ တပြင့္မွပါမသြားဘူး။တကယ္ေတာ့ ၾကယ္ေတြရဲ ့ဘ၀မွာအေဖာ္နီးတာ အေဖာ္ေ၀းတာအေရးမၾကီးပါဘူး။ ေလာကအတြက္ အသံုး၀င္တဲ့ ၾကယ္ဘယ္ေတာ့မွ
မေၾကြတာ ေသခ်ာပါတယ္။”
( ကိုမင္းကိုႏိုင္ေရးသားသည့္ ေနာက္ၾကည့္မွန္စာအုပ္မွ)
